οργανίτης

ο (Α οργανίτης)

νεοελλ.

(ιστολ.) καθένα από τα στοιχεία που αποτελούν το κύτταρο, το οργανίδιο

αρχ.

μηχανικός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄργανον + επίθημα -ίτης (πρβλ. νεφρ-ίτης). Η λ. με τη νεοελλ. της σημ. είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. organite].